Nie lubię się witać, bo potem trzeba się pożegnać. Nazywam się Ania. Właściwie to nazywałam dawno temu. Teraz dla wszystkich jestem Sara. Mam 18 lat, a właściwie to tyle m Sara. Ja już nie wiem kim jestem. Pewnie sądzicie, że coś ze mną nie tak. Gdyby ja była na waszym miejscu, obstawiałabym rozdwojenie jaźni. Nie mam wam tego za złe. Nie znacie mnie i pewnie jeszcze długo nie poznacie. Gdybym wam opowiedziała wszystko od razu, mogłoby waz to przerazić, a przynajmniej zszokować. Spróbuje, więc jeszcze raz.
Jestem Sara i mam 18 lat. Chodzę do liceum. Mama kochających rodziców, którzy świata poza mną nie widzą. Miałam siostrę Anię. Prowadzę normalne życie, a w dzieciństwie mówiono o mnie „złote dziecko”. Nie mam problemów, bo jestem idealna. Pisząc tego bloga, chcę się z wami podzielić moim wspaniałym życiem. Możecie mi zazdrościć, tak jak wszyscy w mojej szkole…
Teraz wyszło lepiej. Sara miałaby naprawdę udane życie. Szkoda, że moje jest jej przeciwieństwem…
Tagi: